Ευχή

Η ψυχική νόσος είναι κάτι το αφόρητο, μια παγίδα που αν πέσεις μέσα της ,πολύ δύσκολα θα μπορέσεις να ξεφύγεις.

Εκπλήσσομαι όσο παρατηρώ ποσό πολύ με έχει πιάσει μέσα στα νύχια της και τα χώνει βαθιά μέσα στο σώμα μου.

Ίσως το χειρότερο από όλα να είναι το άγχος , ίσως ο φόβος , ίσως η κατάθλιψη , ίσως οι κρίσεις πανικού , ίσως οι εμμονές που με πιάσανε τον τελευταίο χρόνο γύρω από τη ζήλεια και την ανασφάλεια απέναντι στην ίδια μου την οικογένεια και κυρίως απέναντι στην αγαπημένη μου σύζυγο.. 

Το θέμα είναι ότι όσο παρατηρώ τα νύχια της ψυχικής νόσου να είναι χωμένα βαθιά πάνω στο σώμα μου, φοβάμαι όλο και περισσότερο ότι δε θα μπορέσω ποτέ να απαλλαγώ από αυτήν. Δε θα μπορέσω ποτέ να ξαναδώ με αισιοδοξία τη ζωή , δε θα μπορέσω ποτέ ξανά να διασκεδάσω, να χαρώ , να γελάσω με την καρδιά μου ή έστω απλά να χαμογελάσω.

Έχω δοκιμάσει τα πάντα, προσπάθεια μόνος μου , προσπάθεια με ψυχίατρο και χάπια 2-3 ειδών ( από αντικαταθλιπτικά μέχρι αγχολυτικά και αντιψυχωσικά(!) ). Προσπάθεια με γνωσιακή συμπεριφορική θεραπεία , προσπάθεια με ψυχαναλυτική ψυχοθεραπεία , βιωματική ψυχοθεραπεία .. και όλες με πάνω από έναν ψυχολόγο ανά είδος θεραπείας ώστε να είμαι σίγουρος ότι δε φταίει ο ψυχολόγος για το ότι δε δούλεψε η θεραπεία.. κι όμως είμαι ακόμα μέσα στα σκατά .. άλλοτε περισσότερο , άλλοτε λιγότερο .

Και ακόμα προσπαθώ , ακόμα ελπίζω .. να έρθει εκείνη η μαγική στιγμή που θα είμαι πραγματικά ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ από αυτό το τέρας και θα το καίω ζωντανό βλέποντας τα νύχια του να καρβουνιάζουν έχοντας ακόμα πάνω τους κομμάτια από τη σάρκα μου.