Γιατί έτσι έτυχε...

Τέλη 2015, είμαι πατέρας πλέον δυο παιδιών, οι κρίσεις πανικού έχουν ξαναέρθει στη ζωή μου εδώ και ένα χρόνο περίπου μετά από ένα κενό απουσίας τους περίπου 5-6 ετών.. είπα να δοκιμάσω το ενδεδειγμένο για την περίπτωση μου ... «συμπεριφορική» θεραπεία μέσω Skype καθώς το ότι μένω σε νησί δε βοηθάει στην συχνή επίσκεψη μου σε κάποιο αστικό κέντρο για συστηματική  επίσκεψη σε ψυχολόγο. Μετά από λίγο ψάξιμο στο Ίντερνετ , επιλέχθηκε ο ψυχολόγος με την ομορφότερη σελίδα και τα πιο ωραία βιντεάκια στο YouTube . Τα πρώτα καμπανάκια μου τα χτύπησε ο τρόπος που ζήταγε προκαταβολικά τα λεφτά πριν από κάθε συνεδρία , όπως και η ανάγκη του να τα στέλνω με μετρητά μέσω κούριερ και όχι μέσω κατάθεσης για να αποφύγει τον ΦΠΑ της απόδειξης.. ο τρόπος του μου φάνηκε απότομος εξαρχής ,(απαγορεύεται το κάπνισμα , το σταυροπόδι και το χιούμορ) όμως λανθασμένα το απέδωσα στο ότι πιθανών να προσπαθούσε να κρατήσει ένα στάνταρ προφίλ σοβαροφάνειας με όλους τους πελάτες του τουλάχιστον μέχρι να γνωριστούμε κ

 Ιούνιος 2004. Η μέρα που επίσημα ξεκίνησαν όλα. Εικοσιτριών ετών, απογευματάκι με το φίλο μου τον Κώστα πήγαμε μια βόλτα για ένα απογευματινό καφέ στο σπίτι του ξάδερφού του στο παλιό Φάληρο . Το καλοκαίρι πλησίαζε , η ψυχολογία ανεβασμένη , ωραία πράγματα θα είχαμε φέτος. Euro2004, Ολυμπιακοί αγώνες στην Αθήνα κτλ. Όπως πάντα ο Γιώργος είχε το καλύτερο χόρτο. Όλα εκείνη την περίοδο για να αξιολογηθούν σωστά έπρεπε να συνοδεύονται από ένα καλό τσιγάρο , από ένα καλό άκουσμα. Εκείνο το απόγευμα βέβαια τίποτα δε προμήνυε την καταιγίδα που θα ακολουθούσε. Πήγαμε για έναν απλό καφέ που συνοδεύτηκε από ένα τσιγάρο  χαλαρά.   Κάποια στιγμή αφού την ψιλοακούσαμε, ένιωσα ένα τεράστιο κύμα μέσα μου και ξαφνικά έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου.. οι παλμοί της καρδιάς μου πρέπει να ξεπεράσανε τους 160-180. Σηκώθηκα με το Κώστα για να φύγουμε νιώθοντας ότι πεθαίνω.. ήταν η πρώτη επίσημη  κρίση πανικού της ζωής μου . Με θυμάμαι έξω από το αυτοκίνητο να προσπαθώ να συνέλθω αλλά τίποτα να μη με κάν